xvi. لباس کردی در ایران
کردها را می‌توان به راحتی از روی لباسشان شناخت که دارای ویژگی‌های کاملاً متمایزی است، اگرچه بین مناطق و طبقات اجتماعی تفاوت‌های قابل توجهی وجود دارد (نگاه کنید به xvii، زیر).
جمعیت کردهای ایران در چهار منطقه اصلی متمرکز است محل قرار گرفتن جیوه در چرخ خیاطی قدیمی (زیاپور، ص 13): آذربایجان غربی (نگاه کنید به xxi، پایین)، کردستان، کرمانشاه، و خراسان (رجوع کنید به xx، پایین).
لباس زنانه در آذربایجان غربی مهاباد مرکز اصلی شهری کردها است (صفحه cxxxvii، صفحه cxxxviii). زنان شلوار بادکنکی شکل (دارپ) به پهنای 4 تا 6 متر و روی قوزک پا می پوشند عکس اتو جیوه دار و لباس بلند چین دار (کراس) به عرض 4 تا 5 متر با یقه گرد و آستین های بلند که به برآمدگی های مثلثی ختم می شود (soranis) می پوشند. )
حداقل به طول یک متر که به دور مچ پیچیده می شوند. روی لباس یک ژاکت کوتاه (کاوا) پوشیده شده است. یک ارسی پنبه ای (پشتند) به طول 3-6 متر به طور شل در اطراف باسن پیچیده می شود.
در نهایت، نوعی کلاه مقوایی استوانه‌ای (تاس‌کلاو) که با آب نخود برای سرفه مخمل پوشانده شده و در روسری بلند مثلثی (داسمال) پیچیده شده است. دستمال غالباً از پارچه چاپی است یا در دو طرف آن با زر دوزی و پولک دوزی تزئین شده است.
در جنوب، در کردستان، که شهر اصلی آن سنندج است، لباس اصلی زنانه تا حدودی با آذربایجان متفاوت است (لباس cxxxix).
این شلوار فقط حدود 3 متر عرض دارد و زیر لباس بلند زنگی شکل، 3 تا 4 متر، با یقه گرد پوشیده می شود. آستین ها به سورانی ختم می شوند.
ژاکت مشابه است، اما با یک مانتوی بلند لباس کردی زنانه سنندج (sāya) که در جلو پوشیده می شود، تکمیل می شود. سرپوش سنتی در این منطقه کلاهشی است که با پولک‌های پولکی تزئین شده و با یک یا دو روسری پیچیده می‌شود
در سال‌های اخیر، دختران جوان شهر از پوشیدن این روسری دست کشیده‌اند یا روسری‌ها را حذف کرده‌اند و فقط کلاه را حفظ کرده‌اند.
- منابع:
- تبلیغات:
