سرقت IP یک استراتژی جدید قدرت نرم در ایران نیست و تهران
حداقل از سال 2018، اگر نه زودتر، آن را دنبال کرده است. با این حال، فضای سایت پلیس فتا بین‌المللی تحت دولت ترامپ به طور فزاینده‌ای متخاصم شد، به‌ویژه زمانی که ایالات متحده به دنبال گسترش تحریم‌ها بود و تقریباً به تمام بخش‌های اقتصادش رسید.
ایران گزینه های کمی برای توسعه اقتصاد دانش خود دارد و بیشتر کشور از زیرساخت های قدیمی استفاده می کند که اغلب به قبل از انقلاب ایران در سال 1979 باز می گردد، زمانی که بسیاری از کشورها تجارت با ایران را متوقف کردند.
سرقت اطلاعات دانشگاهی و شرکتی از سراسر لیف بافتنی جدید جهان به آن اجازه می‌دهد زیرساخت‌ها را تجدید کند و فناوری‌هایی را بسازد که به سادگی نمی‌تواند در خارج از کشور خریداری کند، از تسلیحات گرفته تا قطعات هواپیما.
به طور کلی، سرقت IP نسبتاً به ندرت مورد بحث قرار می گیرد زیرا، حتی اگر ممکن است شامل سرقت میلیاردها دلار دانش باشد، معمولاً در یک دوره زمانی طولانی رخ می دهد و به طور کلی به عنوان یک تلاش طولانی و آهسته طبقه بندی می شود.
با این حال، این کاملاً با استراتژی قدرت نرم ایران مطابقت دارد و احتمالاً یک تاکتیک سایبری ضروری برای ایران در سال‌های آینده خواهد بود.
نوشتن عناوین جلب توجه در مورد سرقت IP به همان شیوه ای سرویس آرکوپال ایرانی که می توان در مورد حملات سایبری “سنتی” بیشتر نوشت، دشوار است – و این دقیقاً بخشی از مشکل در هنگام ایجاد هنجارهای دفاعی در فضای سایبری است.
پیامدهای سرمایه گذاری ایران در سرقت IP بسیار گسترده است زیرا تقریباً هر مؤسسه ای می تواند در بخش خصوصی و دولتی به هدف تبدیل شود.
دانشگاه‌ها، دولت‌های ایالتی و محلی، شرکت‌ها با 100میلیون چیکار کنم در هر اندازه و موسسات تحقیقاتی باید خود را برای نفوذ احتمالی فضای مجازی ایران آماده کنند.
نیاز به اقدام سریع
این واقعیت که ایران در حال حاضر تا زمانی که روسیه سابقه سایبری ندارد، به این معنا نیست که در فضای سایبری توانایی کمتری دارد.
- منابع:
- تبلیغات:
