با افزایش نیروی وارد بر کفش فوتبال آدیداس کوپا در تمام حرکات، تخمین زده شد که در یک بازه زمانی 90 دقیقه ای بازی یا تمرین، استرس روی چکمه 3 v بوده است.
تمرین چند برابر بیشتر از بازی کردن این مطالعه پیامدهایی برای تعیین نوع چکمه مورد استفاده برای هر دو نوع بازی دارد.
هنگامی که پا در طول یک گام وسیع مشخص با روسازی تماس پیدا می کند، نیروهای واکنش زمین در 2.5 برابر وزن بدن ضرب می شود (کاوانا، 1990).
کفش باید با مواد طراحی شده برای کاهش تأثیر این نیروها ساخته شود، اما مارک های تجاری در حال حاضر به این جنبه با اهمیتی که شایسته آن است توجه نمی کنند.
نیروی ضربه ای که بازیکن تجربه می کند ممکن است در نتیجه سرعت دویدن یا نوع سقوط استفاده شده افزایش یابد و نسبت به میزان سختی آنها در برابر سطوح “نرم” بیشتر خواهد بود.
این واقعیت را می‌توان از طریق استفاده از شتاب‌سنج‌هایی که در قسمت پایینی استخوان درشت نی قرار می‌گیرند، ارزیابی کرد، بنابراین میانگین کاهش سرعت حداکثر گام را اندازه‌گیری کرد.
این ویژگی برای دویدن با چکمه های فوتبال در مقایسه با کفش های دویدن با سرعت 3.5 متر بر ثانیه بر روی سطوح مختلف بررسی شده است (Lees & Jones 1994).
نتایج نشان داد که اوج اصلی کاهش سرعت حداکثر گام زمانی که آزمودنی‌ها کفش فوتبال می‌پوشیدند و روی چمن می‌دویدند 25.6 متر بر ثانیه بود در حالی که افرادی که کفش معمولی می‌پوشیدند و روی همان سطح می‌دویدند 23.3 متر بر ثانیه و روی سطح بتنی آن بود.
26.5 متر بر ثانیه بود. از این مطالعات می توان استنباط کرد که دویدن روی چمن، اوج حداکثر شتاب به طور قابل توجهی با کاهش سرعت کاهش می یابد، اما پوشیدن کفش های فوتبالی که به خوبی محافظت شده اند، کاهش سرعت مذکور را تقریباً 10 درصد افزایش می دهد.
