کاغذ در کرج یک ماده ورقه ای نازک است که از الیاف گیاهی ساخته شده است. این یک رسانه نوشتن و ترسیم همراه با بسیاری از برنامه های کاربردی دیگر است. کاغذ ضخیم و سفت را مقوا می نامند.
استفاده از کاغذ 2000 سال پیش در چین تایید شده است. در آنجا از گیاهان غنی از سلولز تهیه می شود. اختراع زیلوگرافی در قرن هشتم استفاده و تولید آن را افزایش داد.
در همان زمان، در جهان اسلام، جایی که تولیدکنندگان از پارچه استفاده می‌کردند، گسترش یافت، سپس در غرب که برای تطبیق آن با نوشتن با قلاب، چسب به آن اضافه شد.
ماشین چاپ مقادیر بسیار بیشتری را از قرن شانزدهم جذب می کند. از قرن نوزدهم، کاغذ به صورت صنعتی از خمیر چوب ساخته شد.
کاربردهای کاغذ فراتر از مقصد اولیه آن برای نوشتن و چاپ است. مقوا و کاغذ برای بسته بندی استفاده می شود. آنها در ساخت مواد کامپوزیت استفاده می شوند.
محصولات بهداشتی و تمیز کننده و همچنین فیلترها از خواص جاذب کاغذ استفاده می کنند. برای شفاف شدن یا مقاومت در برابر دما و رطوبت بالا، آغشته به محصولات دارویی یا شیمیایی، پوشش داده شده با مواد ساینده، در کاربردهای فنی استفاده می شود. در نهایت برای فعالیت های تفریحی و هنری استفاده می شود.
تولید کاغذ از طریق مصرف چوب با اهمیت مورد بحث، آب و انرژی و از طریق تخلیه پساب های شیمیایی ناشی از فرآوری مواد خام، بر منابع طبیعی تاثیر می گذارد.
کاغذ به عنوان یک رسانه نوشتاری و تصویری طراحی شد که سرعت ارتباط را به دوام ترجیح می دهد. در مواردی که مقاومت تصویر یا متن در طول زمان ضروری بود، پشتیبانی های محکم تر ترجیح داده می شد.
نقاشی که باید ماندگار باشد با رنگ روغن روی چوب یا بوم انجام می شود، کتیبه های اساسی “حک شده در مرمر” یا ریخته گری برنز است. دو سه قرن پس از تصویب کاغذ، هنوز اسناد قانونی اولیه روی پوست نوشته می شد که در برابر آب و حشرات مقاومت بیشتری داشت.
